- pokutnik
- pokutnik {{/stl_13}}{{stl_8}}rz. mos IIa, lm M. pokutnikicy {{/stl_8}}{{stl_7}}'człowiek odprawiający zadaną pokutę': {{/stl_7}}{{stl_10}}Skruszony pokutnik. {{/stl_10}}
Langenscheidt Polski wyjaśnień. 2015.
pokutnik
Look at other dictionaries:
pokutnik — m III, DB. a, N. pokutnikkiem; lm M. pokutnikicy, DB. ów rzad. «człowiek odprawiający pokutę» … Słownik języka polskiego
Брандштеттер, Роман — Писатель на фрагменте памятника в Тарнове … Википедия
pokutnica — ż II, DCMs. pokutnicacy; lm D. pokutnicaic rzad. forma ż. od pokutnik Skruszona pokutnica. Siedziała sama, jak pokutnica … Słownik języka polskiego
pokutniczo — rzad. «na znak pokuty, tak jak pokutnik» Pokutniczo uderzał się w piersi … Słownik języka polskiego
pakūtninkas — ×pakū̃tninkas ( nykas), ė (l. pokutnik) smob. (1) Als 1. kas daro atgailą: Visi pakūtnykai spūdino į šventorių M.Valanč. Garsinga pakūtnykė M.Valanč. 2. Mrj kas kenčia vargus, kančias, kentėtojas: Tu tai čystas pakūtnykas, niekad nepasilsi Lš … Dictionary of the Lithuanian Language
